Jurjen Vis
Luister, Netherlands
November 2018

Serge Rachmaninoff becommentarieerde in zijn pianocomposities schilderijen, romans, gedichten. Groot voorbeeld voor hem was de Schilderijententoonstelling van Moesorgski. Hij was zelf een van de grootste romantische pianisten ooit, tot in het merg van zijn gebeente geworteld in de negentiende-eeuwse virtuoze traditie. Die had met Chopin, Liszt en Nicolaj Rubinstein gezicht gekregen. Nooit heeft Rachmaninoff zijn achtergrond verloochend, ook niet in zijn componeren. Zijn confidentiële muziek ademt bijna uitsluitend voorname ernst en heimwee. Er zijn twee series Études-tableaux, opus 33 en opus 39. Etudes die het niet haalden in de eerste serie kregen in het latere opus in hun definitieve vorm alsnog een plaats. Steven Osborne is een pianist die alles aanpakt. Zijn concertprogramma's dit jaar vermelden naast Debussy, Messiaen, Ravel en Prokofjev ook Schubert, Beethoven en Brahms. Wat hij doet is steeds heel aanwezig, heel concreet, fors, indrukwekkend en krachtig maar met gelukkig hier en daar een teder pasteltintje. Rachmaninoff mag voor zichzelf wat zwaar op de hand zijn geweest, hij heeft wel degelijk de lichtere muze geïnspireerd. Het Allegro assai uit opus 39 stond model voor ‘Get a woman in your life and all your serenity is gone' uit My Fair Lady (1946). De componist was een ervaringsdeskundige: hij had één vrouw en twee dochters.